Andrew, Emre, Joseph, Hywl ve ben kalmıştık sadece. Geri kalan herkes Prag’a doğru yola çıkmıştı. Ana salonda ise Lisa ile birlikte irreligioso’dan gelenler duruyordu. Müthiş bir kalabalık vardı. Daha önce olan şeylerin tekrarlanmasını istemiyorlardı anlaşılan. Oraya gidersek çıkmamız imkansız gibi bir şeydi. Ama her şey planın bir parçasıydı. Ve artık hem ekibimin hem de Lisa’nın gerçekleri öğrenme vakti gelmişti. Onlara benim odama bağladığım kızı getirmelerini söyledim. Kızın her yeri ısırıklarla doluydu. Yine de çok dayanıklı duruyordu kız. Ona beni dikkatlice söylemesini söyledim.
“Yerine geçtiğin kişi var ya, Lisa. Şu an içeride rehin tutuluyor. Eğer oraya gidersem onun yaşayacağını söylüyorlar. Bu yazdığım şeyi Lisa’ya götüreceksin. Ve sakın yanlış bir şey yapayım deme. Seni izliyor olacağız. Diğerlerine de bu savaşın bittiğini, birazdan geleceğimi ve kazandıklarını söyle.”
Kız şaşırmış görünüyordu. Daha dün delirmiş gibi ona saldıran kişinin bu vazgeçmiş tavırları onu şaşırtıyordu. Ama asıl şaşırması daha sonra olacaktı. Bu akşam ilk defa tam anlamıyla teknolojiden yararlanacaktım. Kızı gönderdikten sonra eve yerleştirdiğimiz kameraları bağladığımız tabletlerden takip ediyorduk. Bugün için özeldi. Çünkü artık bu savaşı bitiriyordum.
Kız salona girmiş ve Lisa’ya kağıdı vermişti. Ve diğerlerine de durumu açıklıyordu. Lisa da okumaya başlamıştı.
“Benle tanıştığında bunun böyle biteceğini düşünmüyordun herhalde Lisa. Ya da Sophie. Gerçekten beni sevdiğini sanmıştım. Bana aşık olduğunu. İçimdeki, en derinlerde bir yerde artık pas tutmuş ve gizlenmiş bir şüphem vardı. Ve zamanı gelince şüphem ortaya çıktı. Şüphemin peşinden gittim ve gerçeği buldum. Gerçekten çok iyi oynadın bu oyunu Lisa. Ama benim de sana deli gibi aşık olduğumu düşündün ve benim de oyuna dahil olacağım hiç aklına gelmedi.
Bu yedi yıl boyunca sadece eğitim mi verdiğimi sanıyorsun? Bu işi bitirmenin yollarını aradım Lisa. Herkesten gizli tutarak. Bildiklerimi paylaştığım zaman sürekli başıma bir şeyler geliyordu. Ancak bir şeyler sakladığım düşünülmesin diye herkese görevler verdim. Çizdiğimiz yolu değiştirmişiz gibi gösterdim. Sizler dışarıda bunu yaymaya çalışırken ben tamamen gizlendim. Yedi yıl boyunca kafamdaki planı uyguladım.
Ve işte bugün Sophie; irreligioso’nun biteceği gün. Senin biteceğin gün, bir zamanlar yaşadığımız aşkın biteceği gün. Soruların biteceği gün.
Bunları okumanı istedim. Çünkü bilmeye hakkın var, bir zamanlar seni seviyordum Lisa. Son dakikalarında sana aşık olduğum zamandan bahsedeyim Lisa. En azından mutlu bir şekilde son bulsun hayatın.
Seni ilk fark ettiğim günü hatırlıyorum. Elimde kitaplarla odama doğru gidiyordum ve arkamdan koştura koştura gelen bir kızı fark ettim. “Muet, Muet! Koru beni, Orlov yakalayacak beni. Lütfen, lütfen uzaklaştır onu!”
O zamanlar on iki yaşındaki ufak tefek bir kızdın. Ama sana aşık olmuştum, o halin, o heyecanlı ve telaşlı ama bir o kadar da içten ve sevecen tavırların vardı.
Şimdi de seni izliyorum Lisa, sen bunu okurken ben ise yeni hayatımı kurmaya gidiyorum. Üzgünüm Lisa, bu kadar sinsi olduğun için üzgünüm, senle beraber olamadığım için üzgünüm.
Ne kadar acı verici olsa da hala seni sevdiğimi hissediyorum.”
Yazıyı okumayı bitirdiği gibi etrafa bakınmayı başladı ve etrafındakilere açıklama yapmaya çalışıyordu. Müthiş bir telaş ve panik kaplamıştı etrafı. Herkes diğer odalara dağılmıştı ve bizi arıyorlardı. Lisa ise yatak odasına doğru geliyordu. O gizli odaya girmeyi düşüneceğini biliyordum. Diğerlerinin aklına gelmeyecek bir yerdi. Ve bombalardan birini oraya yerleştirmiştim. Evin her yerine bombaları yerleştirmiştik.
Lisa gizli odaya girdi ve masaya bıraktığım notu okudu. Notu okurken Emre’ye zamanın geldiğini söyledim. Ve bombaları patlatıyorduk. Bu ev, bu krallık, bu savaş, bu aşk, irreligioso ve bu tarih yok oluyordu. Yeni bir hayata başlamak için tam anlamıyla acı verici ama bulunmaz bir fırsattı.
Lisa ise elindeki o notla hayatına son vermişti.
“Elveda Lisa..”
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder